Konfitura z melona i moreli

W soboty w Peronne jest targ. Mieszają się kolory, akcenty, zapachy: kozie serki, kurczaki z rożna z dużą ilością curry, żywe ryby i owoce morza, pęczki świeżych ziół i od maja do września piramidy melonów. Niewątpliwie najlepsze są te z zieloną skórką haftowaną w białe wzorki, "Charenteis", czyli z regionu Charente, choć tak naprawdę uprawia się je na całym południu Francji. Im bardziej dojrzałe, tym skórka staje się bardziej żółta i po tym właśnie można je odróżnić od tanich marokańskich podróbek, które zawsze są zielone. Aby wybrać ten najbardziej dojrzały najlepiej sprawdzić, czy wokół ogonka pojawiają się malutkie pęknięcia, choć dojrzały Charentais tak mocno pachnie, że w zasadzie nie ma się wątpliwości.

Można go pokroić w półksiężyce i zjeść na entree z parmeńską szynką albo przeciąć na pół i wydrążony środek napełnić ciemnym porto. Albo specjalną łyżeczką z soczystego miąższu powycinać kulki, dodać pokrojoną miętę, odrobinę słodkiego białego wina, schłodzić i podawać na deser. Można też z melona zrobić konfiturę.

Konfitura z melona i moreli

500 g moreli zważonych po wypestkowaniu
500 g miąższu melona
1 kg cukru żelującego 1:1
30 ml Cointreau lub innego likieru pomarańczowego

Umyte i wypestkowane morele oraz miąższ melona pokroić w drobną kostkę. Pokrojone owoce wymieszać z cukrem żelującym i doprowadzić do wrzenia. Gotować na dużym ogniu 3 minuty (konfitura powinna mocno bulgotać), na koniec doprawić likierem. Wyparzone słoiki napłniać gorącą konfiturą, natychmiast zamknąć i postawić na pół godziny do góry dnem.

Przepis inspirowany książką "Najlepsze dżemy i galaretki", wydawnictwo Naumann &Verlagsgesellschaft.